Kitai wylądowała na terenach Legowisk Samotników. Rozejrzała się dookoła, nie było tu nikogo. Znalazła sobie wygodną jaskinię, w środku nie było nikogo. Zamaskowała wejście do niej liśćmi i oddaliła się na chwilę. Po momencie wróciła z zającem w pysku. Rzuciła go w głąb jaskini, z jej kłów kapała krew. Zlizała trochę krwi z podłoża, aby ta nie zdradzała jej obecności. Zasłoniła wejście resztą gałęzi i położyła się spać pośród wypełnionej ciszą samotności. - To będzie moja nora - pomyślała i zasnęła.

Kitai poczuła zapach obcego wilka i się obudziła. Podeszła pod ścianę liści u wyjścia z jaskini. Zakamuflowała wejście tak, że wyglądało jak skała porośnięta obficie mchem. Zostawiła kilka niewielkich dziur, przez które do nory wpadało światło dnia i wyjrzała przez jedną z nich. Nie zobaczyła nic, więc wróciła w głąb jaskini i spożyła zająca, zostawiając jedynie futro, którego wewnętrzną stronę postanowiła wysuszyć gdzieś na słońcu i ze skór różnych zwierząt wymościć sobie w ten sposób wygodne posłanie, które byłoby wypchane od wewnątrz trawą wymienianą co jakiś czas. Wyszła z nory i położyła zajęczą skórę na samej górze jaskini do wysuszenia w ten sposób, aby nie rzucała się w oczy. Wróciła do nory i położyła się spać, aby o zmierzchu zbudzić się ponownie i zapolować.

Azuma zobaczył małą norę. Ktoś tam spał. Azuma chciał skoczyć na bezbronną waderę, ale coś mówiło mu by tego nie zrobił. Jednak NIE MÓGŁ on zostawić takiej szansy. Postanowił zasypać tę norę, by wilczyca się udusiła. Ale sumienie mówiło mu stop. Był niezdecydowany. To wszystko o dobroci i wielkoduszności o czym mówił mu Custon. Nie... On nie mógł tego wziąć na serio... Musiał coś zrobić. Wadera spała co jakiś czas obracając się na drugi bo. Dla Asumy do było rozkoszne :3. Ale nie mógł tak siedzieć i czekać aż ona się obudzi i go zaatakuje. Wreszcie wziął się na odwagę. Usypał wielki kopiec z ziemi, następnie przechylił go zasypując waderę. Uciekł za krzaki.

Sun wróciła, smakowało jej mięso łosia. Jednak nie przechodziła obok jamy. Upolowała tylko młodego łosia, ale to też nie jest złe. Zaciągnęła je nad jezioro do swojej nory.

Azuma widział całą sytuacje. Wadera była silniejsza niż mu się zdawało. Nie był pewien czy wyjść zza krzaków czy zostać tu gdzie jest. Podszedł do nory. Była pusta. Była to genialna okazja by znów zrobić MAŁY kawał. Znalazł on mrowisko czerwonych mrówek. Było umocowany na dużym kamieniu. Przeniósł je do norki. Zasypał mrowisko tak że było widać tylko otwór którym mrówki wyszły. Wszędzie było ich pełno. Może to zabiję tą waderę? Jeśli nie przejdzie do ostrzejszych kroków. Czuł dziwny niepokój związany stąd waderą. Było to nieopisywalne uczucie.By się go pozbyć postanowił ją zabić. Przecież zawszę tak robił.. Ale dziś coś mu nie pasowało.

Wilczyca szpiegowała faceta. Miała dary myszki, lisa i niedźwiedzia. Te dary mogły być przydatne. Używała aktualnie lisiej umiejętności. Chytrości.

" Ciekawe, gdzie go chce zabrać... "

Wadera zaszeptała do Custona:

- Nie martw się. Znam sposoby na to aby Cie uratować. Mam przez to umiejętności zwierząt.