- Ja idę zbierać zioła do mojego leczniczego eksperymentu. To narazie! Spotkacie mnie w ogrodzie.

Wtedy to pobiegła do ogrodu.

Sunday weszła, rozglądnęła się i... usiadła na miękkim mchu, który ugiął się pod jej ciężarem.

- Pięknie tutaj... Ale ja wolę jezioro... No cóż... Sama pewnie tam będę... - mruknęła do siebie i poszła nad jezioro, by popływać.

Hija de la Luna westchnęła ciężko. Jej łapy powoli przemieszczały się w kierunku jeziora. Wadera nuciła coś pod nosem przy akompaniamencie słowików i innych skrzydlatych stworzeń.

- Ja... Nigdzie - odezwała się wilczyca. - Czekam na noc.

- Ja żyję w nocy - odpowiedziała cicho wilczyca.

Sun weszła do lasu. Wyglądało, jakby czegoś szukała. Zrobiła dziurę pod drzewem obwąchała ją po czym zasypała dziurę. Wyszła z lasu kierując się prosto do swojej jamy pod drzewem nad jeziorem.

Custon wszedł w głębię lasu i podszedł do lubionego drzewa.
- Jak się miewasz? - uśmiech na jego twarz był niezastąpiony. Przyjrzał się korze drzewa i walnął ją mocno łapą. Spomiędzy liści wyłoniło się jabłko. Z pyska Custona wystawał mały kieł, który wbił się w owoc. Wysączył się z niego sok.
- Napijesz się? - powiedział niby do siebie.

Nagle wilk coś usłyszał. To był wilk, tylko jaki? Czuł wodę... tak, to była Sunday. Pewnie niedawno jeszcze pływała w jeziorze. W pewnej chwili jabłko ześlizgnęło się z kła.
~ Cudnie ~ pomyślał. ~ Teraz wie, że tu jestem.